Vík í Mýrdal

Mö!

Aníta og Ragnar fóru í ljósmyndaleiðangur eftir kvöldmatinn í gær austur fyrir þorpið. Þar rákust þau á þessa myndar kú sem vildi endilega vera með á mynd. Smellið á myndina til að fara á myndasíðu Anítu, þar má sjá fleiri myndir sem hún hefur tekið.

Birgitta

Ný mynd af Birgittu sem Aníta tók. Hér er hún með örlítið styttra hár en ekki svo stutt að láti á sjá. Hárkrísunni er því afstýrt og allir telja sig hafa unnið.

Kvöldganga

Aníta og Ragnar skelltu sér í hressandi kvöldgöngu inn í botn Fjarðarárgljúfurs vestan við Hunkubakka. Þau komu heim rennandi blaut. Myndbandið sýnir ágætlega af hverju.

Í botni Gljúfursins er afskaplega fallegur foss. Neðan við hann er minni foss. Þar er myndbandið tekið.

Klippt eða skorið

Nú stendur yfir mikil rökræða við Birgittu um kosti og galla þess að skerða hár sitt rækilega. Birgitta vill, líklega til að vera í stíl við Ragnar, vera stuttklippt í sumar. Foreldrarnir vilja hafa hana síðhærða. Úr varð mikil deila sem ekki er enn til lykta leidd.

Nú er sú stutta að laga til inni hjá sér með Back in Black á fullu blasti.

Myndir o.fl.

Hér er Birgitta á Humarhátíð, feimin og sogandi sykurstrá. Aníta taldi ótækt annað en að hún tæki mynd af sér með „stjörnunum“. 

Annars er Aníta farin að taka myndir eins og herforingi. Þið getið séð myndirnar hennar hér.

Við Dverghamra

Flakk

Við höfum verið á flakki upp á síðkastið. Renndum í gær í Austurveg.

Rétt fyrir hádegið fengum við þá hugmynd að renna austur á Höfn í Hornafirði, sýna stelpunum staðinn, borða, versla og fá nasaþefinn af Humarhátíð. Við dældum bensíni á bílinn, rökuðum hárið af Ragnari (það var orðið óþægilega sítt) og héldum af stað.

Fyrsti áningastaður var að Dverghömrum.

Dverghamrar eru magnaður staður, stuðlabergsmyndanir sem engan undrar að lengi hafa verið taldar heimkynni goðsagnavera.

Þar var hlýtt og notalegt og við tókum helling af myndum áður en við héldum áfram.


Næsta stopp var Skaftafell. Þar fengu Gyða og Birgitta sér í gogginn en Aníta og Ragnar gengu sem leið lá upp að jöklinum. Þar var hressandi að vera. Ískalt loftið rann niður af jökulsporðinum og sökk niður á eyrarnar við lónið. Það var kaldur, drungalegur og magnaður staður.


Síðan var ekið sem leið lá að Jökulsárlóni. Fyrst fórum við niður að ströndinni og horfðum á jakana velta um í öldurótinu.

Og síðan skoðuðum við lónið sjálft.



Nú var farið að kólna nokkuð og þegar við renndum af stað í átt að Hala í Suðursveit sáum við að það varð rigningarlegra með hverjum kílómetranum sem við fórum. Það tekur tíu mínútur til korter að keyra að Hala. Þar var, eins og allir vita, Þórbergur Þórðarson fæddur.

Rétt eftir að við fórum frá Hala keyrðum við fram á þokuslæðing yfir á og umhverfi hennar. Við stoppuðum og fundum fullt af steinum með kristöllum og tókum nokkrar myndir.


Síðan var ekið í striklotu til Hafnar. Eftir að hafa sinnt öllum grunnþörfum heimilisins og heimilismanna hófst Humarhátíð.


Við komum heim aftur upp úr miðnætti, sæl og glöð.